Şahlar ve onlardan korkmak zorunda olan aptallar

Satranç oynayanlar bilir, merkezde Şah vardır, diğer bütün taşlar Şah’ın etrafında -önünde, iki yanında ve çaprazında- konuşlanmıştır, bir yandan Şah’ı müdafaa ederler, öte yandan karşı tarafın Şah’ını -başka bir hamle yapmasına izin vermeyecek şekilde- düşürmeye çalışırlar.

Şah, iktidardır, iktidarın merkezindeki kişidir, oyun Şah’ın üzerine kuruludur, Şah düştüğü ya da karşı tarafın Şah’ı düşürüldüğü zaman oyun biter; politik sistemlerde de böyledir, liderler iktidardan düştükleri ya da düşürüldükleri zaman oyun sona erer, sonra yeni oyun kurulur.

Soma: Hakikat ve maslahat

Peşinen söyleyeyim, Batı medyasında yazılıp çizilenleri aynen tekrarlayan, Başbakan’ın bu dünyadan göçüp gitmiş annesine galiz küfürler eden, asparagas haberlere teveccüh gösteren, manipülasyona kalkışan, başka olaylara, başka coğrafyalara ait fotoğrafları Soma’ya aitmiş gibi gösteren muhalefete hiçbir şekilde itibar etmem.

Ayrıca tefeci reklamlarında boy gösterip dolarları cebe indiren Yılmaz Erdoğan ve Cem Yılmaz başta olmak üzere para ve lüks içinde yüzen bilumum zenginlerin, ünlülerin, sosyete mensuplarının gözyaşı dökmelerini, “kömür karası”, “pahalı çizmeler” vs. edebiyatı yapmalarını da son derece riyakârca bir yaklaşım olarak görürüm. Muhalefetin tutarlı hareket ederek doğru dürüst adamların eleştirilerine yer vermesi gerekiyor, muhalefet edeceğiz diye böyle gırtlağına kadar boka batmış kimseleri önümüze getirmemeliler.

Devletsizlik fikri

Ütopik düşüncelerin savunucuları, realiteyi önceleyen ve adımlarını mevcut şartları dikkate alarak atan kimseleri ezbercilikle suçlarlar genellikle. Oysa ütopyaların cazibesine kapılanların, savundukları düşünceleri ezber haline getirmekte hiç de aşağı kalır yanlarının olmadığı bilinen bir gerçektir.

Devletsizlik fikri örneğinde de görüldüğü gibi, ütopyalar insanlık için umut vadetmezler aslında, aksine insanların umutlarını çalarlar, zira gerçekleşebilme ihtimalleri yoktur. Bu yüzden olmadık yerlere umut bağlayanlar, gerçekte umutsuz vakalardır. Ütopyalar insanlığa sunulmuş birer öneridir lakin genellikle uçuk kaçıktırlar, bu yüzden de çoğunlukla kabul görmemişlerdir.

Deliliğin kısa tarihi

Tarihin neredeyse tamamına delilik hâkimdir. Uzun bir tarih elbette, ancak yer ve zaman mahdut olduğu için bu tarihin belli başlı noktalarından ve öne çıkan birkaç şahsiyetten söz etmekle yetinmek en iyisi.

İlk çiti çakıp “Burası benim” diyen vatandaştan atom bombasını yapan “ileri zekâlılara”, parayı icat eden Lidyalı kardeşlerimizden Wall Street’i kuran “akıllılara”, piramitleri inşa ettiren Firavunlardan çölün ortasında dünyanın en yüksek gökdelenlerini yaptıran Şeyhlere kadar uzanır deliliğin tarihi.

Medya çağı ve Batı medyası

“Belki de gerçek, bilgi çağında değil, medya çağında yaşadığımızdır” diyor John Pilger.* Medyanın kamuoyunu yönlendirme, halkın bakış açısını değiştirme ve onu propaganda yoluyla herhangi bir şeyin doğruluğuna ya da yanlışlığına ikna etme konusunda en etkili araç olduğu şüphesiz. Medya, olayları olmadıkları şekilde göstermenin, dolayısıyla toplum mühendisliğinin en etkili aracı. Bir başka ifadeyle hükümetler, partiler, çok uluslu şirketler, lobiler-çıkar grupları, bölgesel ya da küresel çapta etkili olan silahlı gruplar tarafından politik-ideolojik ve ekonomik çıkar sağlamak için kullanılan bir araç medya.

Özellikle Batı medyası söz konusu olduğunda oturup iki defa düşünmek gerekiyor. Kısaca özetlemek gerekirse, Batı’da medya kuruluşları -bizdekinin aksine- bulundukları ülkelerin, daha geniş planda yer aldıkları kampın çıkarlarını gözetirler, bu nedenle genel olarak Batı medyasında gerçek yoktur, politik “haber” ve “analiz” vardır, yani taraflı haber ve analiz.